Koło garncarskie
Nasze wyroby ceramiczne powstają przy użyciu różnorodnych technik. Wylepiamy ręcznie oraz toczymy używając różnorodnych narzędzi oraz kół garncarskich, charakterystycznych dla poszczególnych okresów historii.
Na KOLE WOLNOOBROTOWYM zwanym także toczkiem, ścianki naczynia powstają poprzez wylepianie. Prace rozpoczyna się od uformowania dna na tarczy koła, do niego dokleja się wałek lub taśmę tworząc początek ścianki. Poprzez kolejne dodawanie taśm (czy wałków) uzyskuje się wymagany kształt i wielkość. Wylepione w ten sposób naczynie jest następnie wygładzane drewnianymi i kościanymi narzędziami i OBTACZANE mokrą dłonią garncarza przy jednoczesnym ruchu koła. Następna technika, którą stosujemy, to TOCZENIE na KOLE SZYBKOOBROTOWYM. Naczynia są wyciągane z jednego kawałka gliny poprzez ucisk dłoni i zwilżanie przy jednoczesnym szybkim ruchu obrotowym koła. Ten sposób powstawania naczyń stosujemy głównie do wyrobu ceramiki późnośredniowiecznej i nowożytnej.
Nie wszystkie naczynia pokrywamy szkliwami, co jest zgodne z realiami historycznymi – duża cześć naczyń na terenach Polski nie była szkliwiona. Dotyczy to nie tylko wczesnego średniowiecza, ale i jego późniejszych stuleci. Brak szkliwa nie wpływa na jakość wyrobów, nie przepuszczają one płynów, a woda może stać w nich wiele dni. Oczywiście chłoną w niewielkim stopniu wilgoć, i dlatego po używaniu wskazane jest wysuszenie kubka czy dzbanka.