Wypał prac

W naszej pracowni wyroby wypalamy kilkoma sposobami. Jest to wypał w piecu elektrycznym, wypał raku oraz wypał tzw. ekologiczny (z użyciem naturalnych materiałów uszczelniających i zdobiących ceramikę).

Historycznie wypał odbywa się w piecu opalanym drzewem. Piec posiada dwie komory: w górnej umieszcza się wysuszoną uprzednio ceramikę, a w dolnej spala się drewno w wyniku czego można osiągnąć wysokie temperatury. W minionych wiekach był to jedyny sposób by naczynia wykonane z gliny przekształcić w nieprzepuszczalne użytkowe formy. Używanie pieca opalanego drewnem pozwala – oprócz zwykłego wypalania (w atmosferze utleniającej) na WYPAŁ REDUKCYJNY. Jest to proces w którym w trakcie ostatniej fazy wypału zamyka się dostęp powietrza, co powoduje reakcję chemiczną na powierzchni wypalanych naczyń. Efektem jest ciemna lub czarna barwa gotowych wyrobów.Ten sposób wypału i typ ceramiki stosowany był już od starożytności. Ciemno wypalone naczynia używano na ogromnych obszarach Europy w epoce brązu i okresie wpływów rzymskich. Później ten rodzaj pojawia się we wczesnym średniowieczu jednak pełny rozkwit i rozprzestrzenienie następują w kolejnych wiekach. Przyjmuję się iż „nowa moda” na ciemne naczynia pojawiała się na północy Europy około XII wieku. W XIII w dotarła na tereny dzisiejszej Polski i przez następne dwa stulecia dominowała jako główny sposób wypalania. Oczywiście inne rodzaje naczyń także były w użyciu a proces dominacji, a potem stopniowego powrotu do utlenianej – jasnej ceramiki przebiegał stopniowo i nierównomiernie. W każdym regionie inaczej, zależny od wielu zewnętrznych czynników. Technologia redukcyjnego wypału nigdy nie zanikła przetrwała w etnografii jako naczynia siwione czy siwaki.